bir vakit evvel beklemeyi şiirlere saklayan ve saksıdaki çiçeklere heyecanla okuyan genç kızın hatırı için şunları yazmıştım; 'şimdi camdelenlerin arasından zikzaklar çizilerek geçiliyor, yaralar sağlam, yaralar diri... perdeler, halılar ve nice yarım kalan mektuplar... anahtarları sandığa kilitleyen hantal bir genç kız, zamanı eğip bükemiyor. dozlara aşina ruhlar, ruhlara aşina dozlar. iki ters bir düz. şifâ bulmanın aramaktan geçtiği yaşlar...
hatır gönül dört parçaya bölünürken şifânın kelime anlamı uzun soluklu cümlelerde ürüyor. denklem belli, kural basit ve bilinmeyenler ortak. yani, aramayı anahtarlarla değiştirmek için yanıp tutuşmanın gerekli olduğu zamanlar. zira oval düğmeleri bile bile iliklemek merhamet duygusunu törpülüyor. biliyorum ki zarara rızası ile girene merhamet edilmez. buz gibi gerçek. yaması, mürekkebi de yok.
saksıdaki çiçeklere heyecanla şiirler okuyamayacağımın pek tabii farkında olduğumdan redifleri yol olan şiirlerde tökezliyorum. öykülerde nefesleniyor, ayetlerle yaralarımı pansuman ediyorum. saksıdaki çiçekler ve şiirler... yalnız mevsimini bulduğunda güzeller...
yolu sevmek ve iyileşmek duasıyla.
haziran. on. yirmi dört.
saksıdaki çiçeklere heyecanla şiirler okuyamayacağımın pek tabii farkında olduğumdan redifleri yol olan şiirlerde tökezliyorum. öykülerde nefesleniyor, ayetlerle yaralarımı pansuman ediyorum. saksıdaki çiçekler ve şiirler... yalnız mevsimini bulduğunda güzeller...
yolu sevmek ve iyileşmek duasıyla.
haziran. on. yirmi dört.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder